Warme zorg bij jou thuis
Maria en Ben genieten van een uitzonderlijke tas koffie, nu Ben’s toer erop zit. Het illustreert de warme band die ze al zeven jaar delen en dat een thuisverpleegkundige voor veel patiënten meer is dan iemand die hen komt verzorgen.
Het is even zoeken naar het juiste huis als ik de straat van patiënte Maria Claessens inrijd, maar gelukkig snelt verpleegkundige Ben Stroobants me ter hulp. In haar knusse seniorenwoning lacht Maria me hartelijk toe. De toon voor het komende uur is meteen gezet.
Ben is ne goeie, ik zou hem niet graag missen.
Waarom schakelde je zeven jaar geleden thuishulp in?
Maria: "Ik was buiten één van mijn bloembakken aan het proper maken toen ik plots struikelde en achterover viel, recht op mijn rug. Sindsdien heb ik hinder aan mijn rug en evenwichtsstoornissen. Hierdoor kan ik moeilijk staan en mezelf wassen."
Ben: "Daarom helpen we Maria iedere ochtend met haar toiletzorg. We helpen haar met wassen of douchen en aankleden. Soms doen we ook wondzorg. Verder is ze nog heel zelfstandig en graag bezig. Zo zorgt ze steeds voor een opgeruimd huis en was ze net nog in de weer met haar plooiwas."
Maria: "Ik ben voortdurend met iets bezig. Ik kan het niet helpen (lacht). Dankzij mijn rollator kan ik me veilig zelfstandig voortbewegen of ondersteunen. En met zeuren kom je toch niet verder."
Herinner je nog jullie eerste kennismaking?
Maria: "Ik ben nooit getrouwd, heb geen kinderen en ben opgegroeid met een zus. Ik moest daarom toch even wennen aan een mannelijke verpleegkundige."
Ben: "Maar dat is snel veranderd."
Maria: "Ik dacht: ik heb geen man gevraagd, maar laat hem toch maar komen (lacht). Ik ben zelf 35 jaar verpleegkundige geweest. Ik heb zelf ook mannen gewassen, dus waarom niet?"
Waarom wilde je graag verpleegkundige worden?
Maria: "Ik help graag. Dankzij de toenmalige bisschop ben ik kort na de oorlog met mijn studies verpleegkunde kunnen starten. Ik heb 35 jaar in een ziekenhuis in Antwerpen gewerkt. Het was anders dan nu: we moesten alles zelf afwassen en opdienen en er waren nog geen wielen onder de bedden. De hinder aan mijn rug is deels een souvenir van toen. Maar ik heb het altijd heel graag gedaan. Na mijn pensioen heb ik nog 10 jaar als vrijwilligster ziekenbezoeken gedaan."
Ben: "Maria helpt nog steeds andere mensen. Eén dag om de twee weken begeleidt ze zwaar zieken."
Maria: "'s Avonds ben ik doodmoe, ik ga er dan ook helemaal voor. Maar het geeft me veel voldoening, ik doe het heel graag."
Maria is altijd vriendelijk en wil voor iedereen goed doen.
Jullie hebben duidelijk een warme band. Wat appreciëren jullie aan elkaar?
Ben: "Maria is altijd vriendelijk en wil voor iedereen goed doen. Zo was ik onlangs goed verkouden en kreeg ik muntjes mee. Maria heeft ook een goed luisterend oor. Omdat ze zelf verpleegkundige is geweest, kent ze onze stiel."
Maria: "Ik waardeer enorm dat Ben en zijn collega’s zo goed voor me zorgen. Dat ik soms ook eens een praatje met hen kan doen. Ben is heel gedienstig. Als hij me helpt douchen, weet ik dat hij achteraf de douche proper achterlaat, de handdoek weglegt… Dat moet hij niet doen, maar het is natuurlijk wel fijn. ’t Is ‘ne goeie’. Ik zou hem niet graag missen."