Rudi Vranckx Rudi Vranckx

Rudi Vranckx: "We mogen gezondheidszorg absoluut niet laten schieten."

11 mei 2016
6 december 2023
Het verhaal van...

Rudi Vranckx leidt een jachtig leven met erg onregelmatige uren en voortdurende waakzaamheid. Hoe gaat hij daarmee om?

Rudi Vranckx
Wie is ...

Rudi Vranckx

  • Geboren op 15 december 1959
  • Belgische oorlogsjournalist
  • Opleiding: hedendaagse geschiedenis
  • Start in 1988 bij VRT

Hoe slaag je erin je lichaam en geest gezond te houden?

"Dat is een goeie vraag (lacht). Wanneer ik in België ben, probeer ik enkele keren per week te gaan lopen. Voor de rest probeer ik wat op mijn voeding te letten. Ik ben al vijftien jaar een huis in Italië aan het verbouwen. Dat is mijn vlucht om de zaken los te laten. Daar ga ik heel regelmatig naartoe, al is het maar voor een dag of drie of vier, om alles los te laten. Voor de rest heb ik geen wondermiddel."

"Voor mijn werk ben ik natuurlijk vaak op pad. En tussendoor ben ik vaak al bezig om een volgende reis of een volgend programma voor te bereiden. Toch vind ik het belangrijk om regelmatig wat tijd te nemen om met mensen iets te gaan eten of drinken of even te rusten."

Jouw job is ook fysiek niet te onderschatten. Ben je zelf bezig met de problemen van ouder worden?

"Ja dat klopt, je leeft een heel erg bohemien bestaan. We slapen regelmatig op de grond. We zijn dag en nacht bezig of onderweg, vaak wordt er ’s nachts doorgereisd, dat maakt het wel zeer intens. Maar op één of andere manier is dat ons bestaan geworden en hoort dat erbij. Ik schijn er nog redelijk goed tegen bestand."

Cameraploeg Rudi Vranckx

Op elke plek waar je komt tracht je een ziekenhuis te bezoeken. Waarom vind je dat belangrijk?

"Ja, dat is zo, als je in een oorlog terechtkomt, krijg je heel veel desinformatie. Eén van de manieren om correcte informatie te verkrijgen is slachtoffers bezoeken. Dokters ontvangen ons altijd goed, omdat ze het belangrijk vinden dat de buitenwereld ziet wat er aan de gang is. In de ziekenhuizen kan je ook de mensen hun verhaal over oorlog en wat er precies gebeurd is, horen uit de eerste hand. En puur vanuit journalistiek oogpunt vind ik dat als je het gezicht van de oorlog wil laten zien, dan moet je de slachtoffers tonen."

"De omstandigheden waarin moet gewerkt worden, verschillen in die landen gigantisch als je vergelijkt met België. Ik heb ooit een ziekenhuis bezocht waarvan enkele jaren tevoren een vleugel was ontploft door een autobom. Intussen was er niets veranderd. De isolatie bestond uit twee dekens die tussen de muren waren gespannen. Achter het tweede deken stonden artsen mensen te opereren. Er waren ook geen kamers meer, patiënten worden soms een week in de gang verzorgd. Enkel de sterksten overleven."

Is een goede gezondheidszorg iets wat je nauw aan het hart ligt?

"Absoluut, ik vind dat de aandacht en het mededogen voor de zwakkeren de kwaliteit en het ethisch karakter van een samenleving bepaalt. Dat mogen we absoluut niet laten schieten."

Wanneer ik in België ben, probeer ik enkele keren per week te gaan lopen. Ik probeer ook op mijn voeding te letten.