'Ode aan het wassen'
De 80-jarige Jan Vandekerkhof uit Noorderwijk (Herentals) wordt verzorgd door onze verpleegkundigen. Hij schreef met ‘Ode aan het wassen’ een ludiek gedicht, met ook een prachtige verwijzing naar zijn overleden echtgenote Nelly. “Ze zeiden me dat ik meer over mijn gevoelens moet praten, daarom heb ik het gedicht geschreven”, vertelt Jan.
‘Ode aan het wassen’
Bij den allereerste keer
Nog redelijk gezond en wel
en dan den allereerste keer thuis moeten gewassen worden
door een wildvreemde jonge knappe vrouw
in uw eigen vertrouwd bad.
Past dat wel bij de huwelijkstrouw?
En deze vraag geldt zowel voor haar als voor hem.
Gelukkig maar is het voor haar
slechts een onderdeel van haar vrij gekozen job
die zij wel met hart en ziel en terdege
geschoold vervult.
Voor hem, nog volledig gezond van geest
maar met een fel versleten leest,
is het een onvermijdelijk kwaad
dat hij eerder tijdelijk ondergaat
in de hoop en het besef
dat zijn overleden vrouw
zekers ook nog wel deelt in deze
allernoodzakelijkste wasbeurt
met zijn onvermijdelijke deugd en vreugd.
Eénmaal opgenomen in een systeem
met een vaste wekelijkse was
verandert ook wel regelmatig
de vrouw met wie hij het bad ingaat
en dan rijst telkens weer de vraag:
‘Heeft die reeds mijn badkuip en mijn dingeske
al gezien?’
met alle mogelijke en onmogelijke gevolgen van dien.
Het leven lijkt dan wel erg riskant
maar het is en blijft toch plezant.
En ge beseft dan pas wat een hemelse zaligheid
dankzij die zo gevreesde wekelijkse was.