"In het ziekenhuis hebben ze me goed verzorgd, maar nergens beter dan thuis"

"Het Wit-Gele Kruis komt al jaren langs bij ons thuis. Vroeger was dat enkel om mijn vrouw te  verzorgen. Zij is intussen helaas een viertal jaar geleden overleden. Toen ik een tijdje daarna van een ladder ben gevallen, lag ik even in het ziekenhuis en moest mijn arm geopereerd worden. Sindsdien komt het Wit-Gele Kruis ook voor mij langs.” De band met mijn verpleeg- en zorgkundigen is zeer goed. Het klikt echt tussen ons en ik maak graag eens een grapje met hen.”

“We gaan dagelijks langs bij Joseph en helpen onder andere bij het aankleden en wassen”, geeft zijn vaste zorgkundige Eveline mee. “Op dinsdag komt mijn collega, zijn verpleegkundige, om zijn medicatie voor de hele week voor te bereiden.”

Eind september ben je wel even opgenomen geweest in het ziekenhuis. Ben je ondertussen weer helemaal hersteld?

Joseph: “Ik heb die rit naar het ziekenhuis nooit beseft want ik had bijna geen reactievermogen meer. Ik had heel veel pijn, was blijkbaar aan het beven en stond ook niet meer goed op mijn benen. Mijn zoon en schoondochter hebben meteen het noodnummer 112 gebeld. Het bleek uiteindelijk een urineweginfectie te zijn. Ik voelde me na een paar dagen al wat beter maar moest toch een achttal dagen in het ziekenhuis blijven. Ze hebben me daar zeer goed verzorgd en het eten viel best mee, maar toch was ik enorm blij dat ik terug naar huis mocht.” 

Nergens beter dan thuis?

Joseph: “Inderdaad! Ook de overdracht tussen het ziekenhuis, de huisarts en het Wit-Gele Kruis verliep prima. Ik was gelukkig snel weer opgeknapt en er waren nauwelijks extra zorgen nodig thuis. Ik ben ondertussen helemaal hersteld.”

Johan: “Mijn vader wordt niet graag ‘betutteld’ en zal niet snel aangeven aan ons of zijn verpleeg- en zorgkundigen dat hij zich niet helemaal lekker voelt. Hij wacht soms wat te veel af.”

Eveline: “Joseph had blijkbaar al een tweetal dagen pijnklachten, maar hij had er niets over gezegd omdat hij niemand tot last wou zijn en omdat hij dacht dat het wel vanzelf ging overgaan.  Maar het is natuurlijk belangrijk om het aan zijn zorg- en verpleegkundigen te zeggen als hij zich niet helemaal goed voelt. Hij bezorgt ons daar helemaal geen last mee, hij weet dat hij altijd bij ons terecht kan.”

Lukt het voor jou om thuis te blijven wonen?

Joseph: “Ja hoor, ik ben niet meer zo mobiel maar gebruik een rollator om rond te wandelen. Er komt wekelijks een poetsvrouw waar ik heel tevreden over ben. Ze is gisteren nog geweest en je ziet, het is hier erg proper, hé?”

“Daarnaast krijg ik veel hulp van mijn zoon en mantelzorger Johan en zijn vrouw. Zij doen de boodschappen en maken eten voor me. Maar ik help hen wel. Zo heb ik daarnet al de aardappelen geschild voor het middageten straks.”

Gelukkig springt ook je zoon bij!

Johan: “Mijn vader had vroeger een bloemenzaak, die ik dan heb overgenomen. Aangezien de zaak vlak naast het ouderlijk huis is, kan ik dagelijks eens binnenspringen en ben ik in de buurt als er iets is. Mijn vader is lang heel goed geweest en heeft nog een hele tijd alles zelf gedaan.”

Joseph: “Tot mijn 82e hielp ik nog bijna dagelijks mee in de bloemenzaak. Ik vergezelde mijn zoon zelfs nog twee keer per week naar de markt. Nu lukt dit helaas niet meer. Met kerst is het altijd enorm druk en dan kriebelt het wel steeds om mee te helpen. Inmiddels doe ik het wat rustiger aan, al maak ik wel regelmatig een wandelingetje in onze serre. Veel klanten kennen me nog en het is  leuk om hen nog eens te zien en een praatje te maken.”