Ellen en Pieter open over hun sterrenkindje Len

Pieter: “In augustus 2016 kregen we ons oudste zoontje Pär. Een tweede kind liep niet van een leien dakje. We moesten een tijd proberen en Ellen kreeg twee miskramen. In januari 2019 waren we weer zwanger. We wilden niet te hard van stapel lopen want we wisten wat er kon misgaan. Ellen kreeg inderdaad weer bloedingen.”  

Ellen: “Len is geboren op 22 mei 2019. Hij was 24 weken oud, woog 640 gram en was 29 cm groot.”   

Hoe verliepen de eerste weken?  

Ellen: “In het begin ging alles vrij goed. Len mocht die eerste avond al bij mij kangoeroeën en lag op mijn blote huid."

Pieter: “Na zes weken kreeg hij een zware infectie. Dat was even kantje boordje, maar de medicatie sloeg uiteindelijk aan. De artsen wisten niet wat de gevolgen zouden zijn. Hij had een virus dat ze nog niet bij zo’n prematuurtje hadden gezien. Hij liep zware zuurstoftekorten op, maar de eerstvolgende weken leek er niets aan de hand.  

In week 40 bleek dat belangrijke delen van Lens hersenen afgestorven waren. Hij zou nooit kunnen zien, stappen, zelfstandig slikken… De conclusie was duidelijk: alles waar Pär van geniet, zou Len nooit kunnen. Ik heb gelukkig notities gemaakt tijdens het gesprek, anders hadden we die info niet kunnen navertellen.” 

Ellen: “Dat te horen krijgen was onwezenlijk. Want heel het traject houdt hoop je staande en probeer je uit te gaan van het beste. Toch beseften we vrijwel meteen: we moeten Len laten gaan.”  

Konden jullie afscheid nemen?  

Pieter: “Ja, op onze manier en ons tempo. We zijn het UZA daar enorm dankbaar voor. Na het slechtnieuwsgesprek brachten we nog vijf à zes dagen met Len door.”  

Ellen: “Naaste familie en vrienden kwamen op bezoek om Len te leren kennen en tegelijk afscheid te nemen. Eigenlijk waren dat geen droevige momenten. Wij waren fier om hem te tonen. We deden een fotoshoot met Boven De Wolken. We zijn zelfs twee keer met Len gaan wandelen, in onze eigen kinderwagen. Dat hebben ze voor ons mogelijk gemaakt.   

Pär kwam elke dag langs. Het laatste moment tussen de broertjes was hartverscheurend. We vertelden dat Len zijn hoofd niet goed gegroeid was en dat hij naar de sterretjes zou gaan. Van de glijbaan gaan of een ijsje eten: het zou nooit kunnen. Dat begreep Pär. Het was heel moeilijk maar op de een of de andere manier aanvaardde hij het.”  

Pieter: “Op 13 september is Len in onze armen gestorven. Als ik nu aan hem terugdenk, is dat 98% van de tijd met een warm, liefdevol gevoel. Dat is dankzij de manier van afscheid nemen. We hebben een afscheidsmoment georganiseerd. Tegelijk was dat een kennismaking. Zo stond op het kaartje: ‘We vertellen je graag hoe bijzonder Len is en hoe graag we hem zien’.”  

Ellen: “Wij zijn daar trots op. Het was een mooie, zonnige dag. Mensen zo zien meeleven is een troost. Daarna trokken we met drie naar Spanje, een fijne herinnering. De ‘klop’ kwam achteraf. Niet in de zin van een hele dag in bed liggen, maar wel prikkelbaar zijn, het op elkaar uitwerken... Er was ook onzekerheid over de kinderwens die we nog hadden. Maar we zijn zeker niet bij de pakken blijven zitten.”   

Ondertussen hebben jullie een derde zoon, Nil.   

Ellen: “Ik was zwanger tijdens corona. Het was fijn om het nieuws onder ons te houden. Uit bijgeloof durfden we nog niet veel vastleggen. Enkel de naam was zeker: Nil, met de medeklinkers van Len. Pieter moest er even aan wennen. Maar ik was overtuigd: het moest en zou een Nilleke zijn.” (lacht)  

Na 24 weken zwangerschap kon ik de angst meer loslaten. Daar ben ik zo dankbaar voor. Elke extra week was een kleine overwinning. Nil is uiteindelijk na 39 weken geboren, op 25 september 2020.”  

Pieter: “Dat zat meteen goed. Pär was in de wolken als grote broer. Het is vertederend hoe lief hij voor zijn broertje is.  

Pieter: “Ik denk dat we op een manier bewuster gelukkig zijn. Twee kinderen in huis, dat is geen evidentie en dat beseffen we. We proberen echt van de kleine dingen te genieten. Len heeft een warme plaats in ons leven en in ons gezin.”   

Ellen: “We hebben onze eigen rituelen met Pär en Nil: een kaars branden, Len slaapwel zeggen ... De foto’s met Len hebben een vaste plek en zullen daar altijd blijven.We hebben drie kinderen en zeggen dat zo: Pär, Nil en ons sterrenkindje Len. We praten graag over hem. Zo houden we hem in leven.”   

Pieter: “Normaal zou Len na de kerstvakantie naar school gaan. Er zat een briefje in de boekentas van Pär. De juf schreef dat Len ook bij het nieuwe klasje hoort. Ellen en ik moesten huilen. Niet van verdriet, maar van pure warmte en emotie. Het briefje is een teken dat Len niet vergeten wordt.”