De vader van Zeeshan kreeg op 56-jarige leeftijd diabetes
Op een avond kon Mohammed moeilijk wandelen. De volgende ochtend gingen ze naar het ziekenhuis en daar bleek dat hij een heel lage suikerspiegel had. De diagnose: diabetes. Zijn zoon Zeeshan vertelt over de hulp die ze inschakelden om hen te helpen bij de zorg.
Waarom hebben jullie het Wit-Gele Kruis ingeschakeld?
Zeeshan: "Mijn vader heeft het moeilijk om zijn insuline zelf toe te dienen. Ik studeer nog en mijn broer en zus werken. Op de tijdstippen waarop mijn vader insuline moet krijgen, is er meestal niemand thuis. We zijn dus erg blij dat er zoiets bestaat als thuisverpleging."
Zijn jullie tevreden over de hulp?
Zeeshan: "De thuisverpleegkundigen doen het heel goed en zijn hulpvaardig. Als we vragen hebben, kunnen we altijd bij hen terecht. Mijn nonkels die in Pakistan wonen, hebben ook diabetes. Zij wonen wel samen met een grote familie in een groot huis. Er is dus altijd wel iemand thuis die hen kan helpen. Wij hebben dan weer het voordeel dat het Wit-Gele Kruis langskomt als er niemand thuis is. En dat stelt me wel gerust."
Hoe reageerde je vader op de diagnose diabetes?
Zeeshan: "Het was voor ons allemaal een shock. Mijn papa heeft al twee keer een hersenbloeding gehad en opeens kwam die diagnose diabetes erbij. Vroeger was hij heel actief. Dan stond hij om zeven uur op om te werken. Als hij thuis kwam, ging hij boodschappen doen om daarna met ons te voetballen. Nu kan hij zelfs moeilijk wandelen. Dat was eerst heel frustrerend voor hem."
Was het moeilijk om zijn eetpatroon aan te passen?
Zeeshan: "We koken apart voor mijn papa. In het begin moesten we een beetje uitzoeken wat, wanneer en hoeveel hij mag eten. Tijdens het Suikerfeest eet iedereen zoete koekjes, ijsjes en taart. Mijn papa heeft het dan soms wel moeilijk. We proberen er wel rekening mee te houden door zelf niet te overdrijven met zoetigheden."
Lees ook: 7 tips over Ramadan en diabetes.
Tijdens het Suikerfeest heeft mijn papa het soms wel moeilijk.